Vanmorgen stond ik op en liet de afgelopen paar weken de revue passeren. Met regelmaat is het goed om even extra stil te staan bij het werk aan de weg. Daarmee bedoel ik: het werken aan jezelf
Toen ik er op mijn 42e (nu 51) niet onderuit kon om het roer om te gooien wist ik niet waar ik aan begon. Het diepe ben ik in gesprongen, het onbekende en vaak is dat het onbeminde omdat je niet weet waar je aan begint. De beslissing om dat te doen deed ik met mijn hoofd omdat ik gelukkig wilde worden en gek werd van mijn onrust.
Vanaf die periode heb ik veel los kunnen laten. Loslaten doe je niet met je hoofd, wel met je hart. Je laat daarmee vaak ook mensen los, mensen die je voorheen dierbaar waren passen niet meer in je leven. Dat zegt niets over hun, wel over jezelf. Als je los gaat laten met je hart ga je keuzes maken die goed zijn voor jezelf en dat valt niet bij iedereen in goede aarde. Je wordt sterker en kwetsbaarder. Soms heb je gedrag waar je niet trots op bent. Het hoort er allemaal bij, leuke en zeker ook minder leuke aspecten.
Het leven is om te leven, niet om te overleven, en daarin maken we onze eigen (hopelijk bewuste) keuzes. Je bewuste en mooiste leven zou al moeten beginnen als je jong bent, je ouders zouden het goede voorbeeld moeten geven.
Voor mij is het goede voorbeeld niet de patronen overdragen van jezelf (die jij van je ouders over hebt genomen), wel vanuit liefde en zonder (een groot) ego (waarvan ik niet zeg dat het makkelijk is) omdat je ego geen goede raadgever is.
Dat we 'over zijn geleverd' aan bijvoorbeeld alle regels en wetten in ons land zou je er niet van mogen weerhouden om vanuit liefde een (potentiele) liefdevolle ouder te zijn. Eén die het beste wil voor het kind en niet voor zichzelf. Het is wat mij betreft dus belangrijk dat voordat je aan kinderen begint daar over nadenkt, wat betekent het voor mij en de relatie als we kinderen krijgen?
Het verhaal wat gisteren naar buiten kwam over Frederique was heftig. Dat deze situaties meer en meer gebeuren is niet goed voor de samenleving. Het is daarom nóg belangrijker dat mensen uitdragen wat een liefdevolle opvoeding is. Een liefdevolle opvoeding begint bij de ouders. Zoals ik vaker heb gezegd heeft ook de regering daar een grote rol in, zij zijn het voorbeeld voor ons land.
Ik zie voor me dat (potentiele) ouders al vanaf het zwanger zijn begeleidt worden. Begeleidt worden in hoe je kinderen liefdevol opvoedt, dat betekent dus ook iets voor de ouder zelf. Op crèches, scholen, consultatiebureaus, en ook ondernemers zou de basis/liefdevolle omgang een onderwerp van gesprek kunnen zijn en vooral ook blijven. Ik denk er dan bijvoorbeeld aan dat we om leren gaan met prikkels van mensen en apparaten. Daar waar we zijn dat het de normaalste zaak van de wereld wordt dat we rust nodig hebben in ons hoofd, en onszelf gedurende de dag kunnen ontladen zodat we niet opgebrand raken.
Met een basis/liefdevolle omgang zou je respect en waarden en normen aan de kaak kunnen blijven stellen. Filosofie zou een mooie basis zijn om mensen mee (op) te voeden om zichzelf te blijven ontwikkelen. Mensen gedurende het hele leven wijsheid mee blijven geven zodat de mentaliteit van mensen beetje bij beetje wordt bijgespijkerd. Hierdoor hebben we op de lange termijn een samenleving waar we weer blij van worden.
De verschillende gedrags- en levenswijzen die ons land rijk is draaien we niet meer terug, het omgaan met die verschillen is een uitdaging. Alles wat je triggert in je leven kun je weerleggen door naar jezelf te kijken en niet naar een ander te wijzen. Laten we allemaal naar onszelf kijken:
- wat is mijn aandeel in deze situatie
- wat kan ik zelf doen om het te verbeteren
- denk na voordat je iets doet, doe eerder niets dan iets
Mensen die mijn achtergrond niet kennen vragen me regelmatig wat ik mee heb gemaakt. Ik praat daar dan open over en vertel dat mijn leven traumatisch was. Inhoudelijk deel ik hierover online niets en dat zal ik nooit doen, vooral omdat ik anderen niet wil schaden.
Uiteindelijk heeft alles te maken met de energie waarin je je begeeft, waaraan je bloot gesteld wordt. Angst is energie die geen vrijheid geeft, de energie van angst gun ik niemand en gelukkig weet ik dat je jezelf van je angst kunt bevrijden. Het gaat er om dat je leert omgaan met de energie van anderen en leert om naar je lichaam en je hart te luisteren. Je lichaam en hart vertelt je wat goed voor je is, altijd.
Leren loslaten met je hart, je mooiste leven leven en vooral heel veel lachen. Veel lachen laat mensen stralen, blij en gelukkig zijn.
Oja, wil je nog eens een blog terug lezen, wat bijvoorbeeld de reden is dat ik eigen foto's gebruik.
Dan zijn dit er een paar:
Bij jezelf blijven, leven vanuit compassie
Als eenzaamheid je leven bepaalt
Ja, ik weet het, ik ben een wereldverbeteraar en dat zal ik altijd blijven. Als ik geen wereldverbeteraar zou zijn was Ophelie er niet, en Ophelie is hier om mensen met zichzelf en elkaar te verbinden.
Liefs Miranda
Reactie plaatsen
Reacties